Soms schrijf ik een blog die ik niet publiceer. Omdat het niet goed voelt. Mijn hoofd zegt dan: maar je hebt er zo veel tijd aan besteed! Maar van binnen voel ik dan gewoon een 'nee'. Ik weet niet waarom. Het is het gewoon niet, er ontbreekt iets. Mijn hart zit er niet in, waarschijnlijk. Het voelt te intellectueel, teveel 'hoofd'. (...)

Nu het sinterklaasfeest voor de deur staat, zie ik ineens weer het grote verband tussen onze maatschappij en hoe we zelf in elkaar zitten. De reden waarom we allemaal zo druk zijn, en tegelijkertijd vaak zo weinig zin en betekenis vinden in ons leven. Dat we zoveel materiële welvaart hebben, maar tegelijkertijd bij bosjes wankelen en omvallen door stress en burn-out...

In de natuur is het momenteel duidelijk een tijd van loslaten. We vinden de herfst normaal, omdat we best weten dat alles in de natuur in cycli verloopt. We zijn vertrouwd met de natuurlijke cycli van dag en nacht, eb en vloed, groei en afsterven, zomer en winter, vasthouden en loslaten. Maar dat dit natuurlijke proces van vasthouden en loslaten zich niet alleen in het bos, maar ook in onszelf wil voltrekken, daar zijn we een stuk minder mee vertrouwd.

Hoe zou het zijn... Als je weer ècht kon ontspannen? Als je zou stoppen met streven? Als je je niet meer anders zou voordoen dan je bent? Als je je volkomen op je gemak zou voelen, terwijl je gewoon jezelf bent? Als je zou mogen doen wat je leuk vindt en waar je goed in bent? ... Hoe zou dat zijn...?

Ik kreeg veel reacties op mijn vorige blog, waarin ik vertelde over een jonge vrouw die een hartaanval had gekregen. Waarna 'me-time' voor haar een andere invulling kreeg. Een blog over het belang van doen waar je ècht blij van wordt - wat vaak iets anders is dan we denken. Eén van die reacties was van een jonge vrouw die mij mailde met de vraag hoe ze die me-time praktisch voor elkaar zou kunnen krijgen. Zij voelde daar nauwelijks ruimte voor in haar leven. Daarover gaat deze blog.

Vandaag las ik een interview met een vrouw van begin 40 jaar die een hartaanval had gehad. Nadat ze jarenlang 80 uur in de week werkte. Die hartaanval leidde bij haar tot een proces van bewustwording, en één van de dingen die ze daarover vertelde, is voor velen van ons een wijze les.

Ken je dat gevoel van een overvolle kledingkast? Je wilt 's morgens iets leuks aantrekken, maar als je de deur van je kledingkast opentrekt, zakt de moed je in de schoenen. De meesten van ons hebben in hun leven heel veel overvolle kasten. Zowel letterlijk als figuurlijk. Een blog over het Marie-Kondoën van je leven. Zodat er meer tijd en ruimte overblijft om te gaan ontdekken wat je wilt en waar je energie van krijgt.

'Ziel'. Nuchter als ik ben, kon ik tot voor kort niet zoveel met dat woord. Maar inmiddels laat ik me de weg wijzen door de wijsheid van mijn ziel. Het geeft zoveel meer flow, richting en helderheid, dat ik het je van harte kan aanbevelen. Daarom deze blog, over wat je 'ziel' nu eigenlijk is, en hoe je ziel je kan helpen om geluk te vinden.

Wanneer je ergens mee zit en zoekt naar een oplossing, dan is er altijd één ding dat je als eerste zou moeten doen. Maar omdat het lijkt alsof dit tegen je natuur in gaat, doe je het waarschijnlijk niet. En dan kom je dus niet echt verder. In de neurowetenschappen is de laatste jaren steeds duidelijker geworden hoe belangrijk ons gevoel van veiligheid is om te kunnen groeien, om te kunnen 'helen' en om creatieve oplossingen te kunnen bedenken voor problemen waar we mee zitten. En met...

Als je niet (precies) weet wat je wilt, is mindfulness essentieel om daarachter te komen. MAAR: dan bedoel ik niet dat je een kwartier per dag naar een app luistert! Wat ik wel bedoel, is mindfulness als levenswijze: iets wat je op talloze mini-momentjes op een dag toepast. In deze blog maak ik duidelijk hoe en waarom dat zo'n verschil maakt.